Αρχιτεκτονικό αδιέξοδο

Ο Κωνσταντίνος Ξενάκης γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931 και πέθανε στην Αθήνα το 2020. Σπούδασε στο Παρίσι (1956-1961), στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschule für Bildende Künste. H πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), στο μέσον της δικτατορίας, έκανε αίσθηση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Το 1973 εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου δίδαξε στην École Normale Supérieure de l’Enseignement Technique. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έμενε ανάμεσα στο Παρίσι και στην Αθήνα. Το 1996 έγινε μεγάλη αναδρομική έκθεσή του στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο, ενώ το 2003 έγινε αναδρομική παρουσίαση έργων του της τελευταίας εικοσαετίας στη Θεσσαλονίκη (ΚΜΣΤ).
Παρότι πέρασε από διάφορα στάδια ζωγραφικής και εγκαταστάσεων, ο Κωνσταντίνος Ξενάκης είναι γνωστός για τα σήματα που καταλαμβάνουν σαν κώδικες την επιφάνεια των έργων του από τη δεκαετία του 1960 και μετά. Τέτοια σήματα απεικονίζονται και στο έργο αυτό, μεταφέροντας μηνύματα και σύμβολα μιας μυστικής γραφής που επιζητούν και ορίζουν μια κωδικοποιημένη επικοινωνία, χωρίς όμως να πάψουν να λειτουργούν ως εικόνα.