Παρατηρώντας κανείς τη ζωγραφική του Νίκου Γεωργόπουλου, με τις ποικίλες εκφράσεις και τις διαφορετικές μεταξύ τους θεματικές ενότητες, τις οποίες ανέπτυξε στο σύντομο διάστημα της ζωής του, διερωτάται, δικαιολογημένα πιστεύω, ποιος να είναι άραγε ο κοινός τόπος που τις συνδέει, ποια η κοινή συνισταμένη που διατρέχει τις φαινομενικά ετερόκλητες αναζητήσεις, αν δεν είναι το καθαρά ζωγραφικό ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον εκείνο, που οφείλει να υπηρετεί η Τέχνη παράλληλα με τη θεματική νοηματοδότηση της.
