Ελευθέριος Βενιζέλος

Ο Ιωάννης Κανακάκης γεννήθηκε το 1903 στο Ρέθυμνο και πέθανε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχικά στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1924-1928) και στην Ακαδημία Φυσικής Αγωγής (1927-1929) και στη συνέχεια σπούδασε γλυπτική και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1928-1935, κοντά στους Θ. Θωμόπουλο, Δ. Μπισκίνη, Γ. Ιακωβίδη και Κ. Παρθένη. Επίσης σπούδασε στη Σχολή Τοπογράφων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1938-1940). Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, εμπνεόμενος από τις σοσιαλιστικές ιδέες, φιλοτέχνησε μια σειρά έργων σε γύψο, με έντονη εξπρεσιονιστική διάθεση. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και με το έργο του άσκησε δυναμική κριτική στις κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Σταδιακά, μετά τον πόλεμο, το έργο του περιορίστηκε σε μια συμβατική βιοποριστική γλυπτική δημιουργίας μνημείων, ανδριάντων, προτομών και μεταλλίων. Με ρεαλιστικό ύφος και συμβολιστικές τάσεις ρητορικής χροιάς δημιούργησε τις μνημειακές συνθέσεις του, ενώ τα μετάλλια και τα ανάγλυφά του, όταν δεν πρόκειται για πορτρέτα, χαρακτηρίζονται από το στοιχείο της αφήγησης.