Πομπηϊανό

Ο Λάμπρος Ορφανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916 όπου και πέθανε το 1995. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Ουμβέρτο Αργυρό και τον Επαμεινώνδα Θωμόπουλο. Το 1943, αφού πήρε το πτυχίο Ζωγραφικής, γράφτηκε στο εργαστήριο της Χαρακτικής, όπου και σπούδασε άλλα τέσσερα χρόνια, μέχρι το 1947, με καθηγητή τον Γιάννη Κεφαλληνό. Επίσης παρακολούθησε Ιστορία της Τέχνης κοντά στον Παντελή Πρεβελάκη. Το 1949 άρχισε να εργάζεται ως προϊστάμενος στην Τράπεζα της Ελλάδος, στην Υπηρεσία Καλλιτεχνικού Σχεδίου και Χάραξης του Ιδρύματος Εκτυπώσεων Τραπεζογραμματίων και Αξιών (Ι.Ε.Τ.Α.). To 1952 πέρασε τις εξετάσεις στο ΙΚΥ και πήγε σαν υπότροφος για μετεκπαίδευση στο Παρίσι (1952-1955), στο Εργαστήριο Χαρακτικής της École des Beaux-Arts, με καθηγητή τον Robert Cami. Παράλληλα φοίτησε στο Collège Technique Estienne (Arts et Industries du livre), όπου εμπλούτισε τις γνώσεις του για την τέχνη του βιβλίου, και τη χάραξη γραμματοσήμων, γραμμάτων, τραπεζογραμματίων και αξιών. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα συνέχισε τις εργασίες του στο Ι.Ε.Τ.Α. Δημιούργησε τα κυριότερα χαρτονομίσματα του Ελληνικού Κράτους. Το 1963 σύναψε αποκλειστικό συμβόλαιο χάραξης τραπεζογραμματίων με τη Διεθνή Εκτυπωτική εταιρεία Χαρτονομισμάτων και Αξιών, De La Rue-R. Giori Company. Τη δεκαετία του 1960 δημιούργησε τον λογότυπο του νεοσύστατου Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος. Το 1977 φιλοτέχνησε δύο γραμματόσημα των ΕΛΤΑ. Πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις εκτός και εντός Ελλάδος, ενώ πραγματοποίησε αναδρομική έκθεση της χαρακτικής του στη μοναδική ατομική του έκθεση, το 1994 (γκαλερί Υάκινθος, Κηφισιά). Ο Λάμπρος Ορφανός είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες χαράκτες. Τα έργα του διακρίνονται για τη λεπτότητα και την εκφραστικότητα του σχεδίου τους, καθώς και για την άρτια τεχνική τους, ενώ η θεματολογία τους διαπνέεται συχνά από την αγάπη του Ορφανού για τη Γαλλία των νεανικών του χρόνων. Η άποψη αυτή της ισπανικής πόλης της Γρανάδας διακρίνεται για τη λεπτότητα της χαραγμένης γραμμής και τη χάρη της ελλειπτικής απόδοσης του εικονιζόμενου τοπίου, που μαζί με μια ιδιότυπη προοπτική από ψηλά, προσδίδουν στο έργο αυτό μια ιδιαίτερα σύγχρονη ματιά.