Προσωπογραφία του Στέφανου Δράκου

Ο Δημήτρης Δάβης γεννήθηκε στα Χανιά το 1905 και πέθανε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε ζωγραφική αρχικά στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1921) και στη συνέχεια στην Ακαδημία του Μονάχου (1923-1929). Παρουσίασε δύο ατομικές εκθέσεις, το 1932 στον «Παρνασσό» και το 1953 στην αίθουσα της εφημερίδας «Το Βήμα». Πήρε μέρος σε πολλές Πανελλήνιες εκθέσεις και ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Μπιενάλε της Βενετίας του 1934. Ήταν επίσης σκιτσογράφος και χαράκτης, ενώ ασχολήθηκε και με την εικονογράφηση βιβλίων. Το 1974 η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του. Προσωπογραφίες, τοπία και νεκρές φύσεις συνθέτουν τη θεματογραφία της ζωγραφικής του, στην οποία διακρίνονται οι επιρροές από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Στο έργο αυτό εντυπωσιάζει η εκφραστική χρήση του χρώματος για την περιγραφή του δέντρου, το οποίο καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης διεκδικώντας το θέμα από το πλήθος του παζαριού.