Χωρίς Τίτλο

Ο Μιχάλης Μανουσάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1953 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-1984), με δασκάλους τον Δημήτρη Μυταρά και τον Δημοσθένη Κοκκινίδη. Από το 1987 διδάσκει ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και το 2014 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Το 1994 μαζί με τον Μάριο Σπηλιόπουλο, τον Αντώνη Μιχαηλίδη, τη Βίκυ Τσαλαματά και τον Εδουάρδο Σακαγιάν κέρδισαν το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε σημαντικές ομαδικές διοργανώσεις εντός και εκτός Ελλάδος. Το 1994 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, όπου το ελληνικό περίπτερο έλαβε το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου. Η ζωγραφική του Μιχάλη Μανουσάκη κυριαρχείται από την ανθρώπινη μορφή και τη σχέση της με τον χώρο, ενώ τα παλιά παιδικά παιχνίδια, τα οποία συλλέγει επί δεκαετίες, αποτελούν συχνά έμπνευση για τα έργα του. Σταδιακά οι συνθέσεις του γίνονται όλο και πιο λιτές και το ανθρώπινο σώμα καταλήγει ένα άφυλο αρχέτυπο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Στο έργο αυτό το προσφιλές στον Μανουσάκη υλικό του ξύλου αποτελεί στοιχείο της σύνθεσης είτε ο ζωγράφος μιμείται την όψη του πάνω στον καμβά είτε το χρησιμοποιεί αυτούσιο. Γύρω από αυτό το οπτικό παιχνίδι ανάμεσα στη ζωγραφική ψευδαίσθηση και στην πραγματικότητα, απεικονίζεται εδώ η αφήγηση μιας μυστικής ιστορίας ανάμεσα στην αρσενική μορφή που είναι άρρηκτα δεμένη με έναν κορμό δέντρου και στη γυναικεία φιγούρα που αποτελεί μέρος ενός βράχου, ενώ ένα χρωματισμένο σύννεφο από ξύλο μοιάζει να αποκαλύπτει τα δομικά υλικά του έργου υπενθυμίζοντας την αλήθεια της δημιουργίας του.